Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Θέλω να ξανάρθουν οι Γερμανοί.

Πριν από κανά χρόνο με είχε πιάσει μια... "middle age crisis" να το πω; ένα "ποιος είμαι; που πάω" να το πω; "τι έχω κάνει στη ζωή μου" ; ε, αυτό. Κοιτούσα τριγύρω μου γνωστούς και αγνώστους, την πορεία τους, την εξέλιξή τους... Έφτιαχναν σπίτια, αγόραζαν αυτοκίνητα, έφτιαχναν κι άλλα σπίτια, κότερα, τζιπ... ύστερα κι άλλα εξοχικά, με πισίνες, με κηπουρούς και φιλιππινέζες... Μέτραγα τα κουκιά μου κι έλεγα "μωρέ κάτι κάνω λάθος... Τι σκατά κάνω λάθος..";!  Και μετά θυμόμουν... "Α ναι, είμαι μισθωτός υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή ήταν η επιλογή μου. Δεν άντεχα το βόλεμα και την βαθιά ύπνωση. Σιχαινόμουν τα "κεραμύδια" και την "σιγουριά". Και τώρα, που τρίζουν τα κεραμύδια και κάποιος άνοιξε την κερκόπορτα, όλοι ψάχνουν το χαμένο δικαίωμα της αθωότητας που απαλλάσει λόγω άγνοιας κινδύνου.
"Δεν ήξερα κύριε", λένε, "ότι αν παίρνω την σύνταξη του παππού που πέθανε πριν από τέσσερα χρόνια θα φαληρίσει το κράτος".
"Δεν ήξερα κύριε", λένε, "ότι αν δεν δηλώσω τα ιδιαίτερα μαθήματα που κάνω σε παιδάκια θα φαληρίσει το κράτος".
"Δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου"; λένε, " μίζες δισεκατομμυρίων, στημένα, ξεπλυμμένα, άπλυτα κι όλοι είναι έξω", λένε. "Η δική μου παρασπονδία θα βλάψει το κράτος"; αναρωτιούνταν που και που, καθησυχάζοντας την συνείδησή τους πως "άλλο εγώ / τι είναι το πταίσμα μπροστά στο κακούργημα / αφού υπήρχε ανοιχτό παράθυρο, να μη βγω; / για μαλάκα με πέρασες; / όλοι τα ίδια κάνουν...κτλ. "Όλοι στον δρόμο που χάραξαν τα αρχιλαμόγια". Και τώρα, νάτοι απέναντί τους. Γιατί τους άφησαν στην απέξω. Χτυπιούνται για δωρεάν παιδεία οι άνθρωποι που έκαναν τα (μαύρα) φροντιστήρια πλούσια και τα πανεπιστήμια κόκκινα, πράσινα και μπλε.

Πειράζει που ΔΕΝ θέλω να πάω στο Σύνταγμα; που θεωρώ ότι τα μέτρα είναι λιτά κι απέριττα; που δεν γουστάρω να βρίζω τους πολιτικούς που εσείς ψηφίσατε, αλλά θέλω να βρίσω εσάς αγαπητοί μου συμπολίτες, που τώρα ξελαρυγγιάζεστε και πετάτε γιαούρτια ανακατεμένα με βρισιές και λήθη;! Τους ψηφίσατε όλους αυτούς γιατί βόλευε τον μικρόκοσμό σας, και τώρα που ξεβολεύεστε, κι εσείς κι εγώ, τρέχετε να ρίξετε μαύρο δαγκωτό και κλούβιο αυγό. Μα ούτε κι αυτό θα το ρίξετε ποτέ. Γιατί αν είχατε αρχίδια δεν θα είχατε ανάγκη από τους κλέφτες να σας βοηθήσουν με τον γιόκα σας που πήγε φαντάρος στο Σουφλί, την πινακίδα που σας κράτησε η τροχαία επειδή ήπιατε λίγο παραπάνω, το αυθαίρετο, το ημι-υπαίθριο, την χ,ψ επιτροπή, την ζήτα άδεια, τα μαύρα, τις μίζες, την ρεμούλα, τη θεσούλα και τόσα άλλα. Τώρα απειλείτε θεούς και δαίμονες, απεργείτε, προκαλείτε χάος, απαιτείτε τα "δικαιώματά" σας (άκουσον άκουσον) και... απειλείτε. Απειλείτε για το δικαίωμα στην προσωπική ευζωία... στην ομαδική κατρακύλα. Τώρα απειλείτε κοντόφθαλμοι συμπολίτες μου, και όταν έρχεται η ώρα των ευθυνών δείχνετε με το δάχτυλο τον διπλανό σας, τον απέναντι, τον βουλευτή, τον πολιτικό, τη Γερμανία, τον Χριστό και τον Βούδα, γ α μ ώ
  το σ π ί τ ι σας γ α μ ώ.
Εγώ θέλω τους ξένους. Θέλω τους Γερμανούς να ξανάρθουν. Δεν θέλω εσάς. Σας σιχάθηκα. 




υ.γ. δεν είμαι κομπλεξική, ούτε μισάνθρωπος, δεν είμαι χαιρέκακη, ούτε ζηλιάρα (με την κακή έννοια χεχ). Δεν θέλω να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Θέλω να έχω γείτονες.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου